Aanpak loonloze periode prima, maar wel met terugwerkende kracht

Het probleem van de loonloze periode wordt al jaren aangekaart. De Tweede Kamer heeft opgeroepen om met een oplossing te komen. Verschillende mensen zijn naar de rechter gegaan om dit probleem aan te kaarten.
De bedoeling van de wet is dat het dagloon een redelijke afspiegeling is van het loon voordat iemand arbeidsongeschikt raakte. Dat is het zo niet. Veel uitkeringsgerechtigden kregen hierdoor te maken met een forse inkomensval die niet als redelijk kan worden gezien.

De LCR ondersteunt uiteraard de Wijziging van het Dagloonbesluit werknemersverzekeringen, maar vindt dat er meer hardheden moeten worden aangepakt.

• Herstel moet plaatsvinden met terugwerkende kracht tot 2015. Op dat moment is het achteraf betalen van de WW-uitkering ingevoerd. De gedupeerden hebben aanzienlijke gevolgschade geleden door het mislopen van inkomen. Zij hebben spaargeld (bijvoorbeeld bedoeld als aanvulling op hun pensioen) in moeten zetten of zijn zelfs in de schulden gekomen.

• De interpretatie van de wetgever is in de voorgestelde wijziging nogal krap. Alleen mensen die letterlijk een loonloze periode hebben gehad komen voor compensatie in aanmerking. De groep die deels werkloos was/is, ontving nog loon voor een paar uur of soms voor enkele dagen. Door te stellen dat deeltijdberekeningen moeilijk zijn, wordt dit probleem bij de burger neergelegd. De CRvB heeft deze uitzondering niet gemaakt. De lastige uitvoerbaarheid van de dagloonbepaling was nu juist de reden dat de loonloze tijdvakken zijn ontstaan.

• De CRvB deed op 30 juli 2024 nóg een uitspraak over het verschil in berekening van het dagloon in de WIA met de dagloonberekening in de WW. Er is sprake van vergelijkbare gevallen die anders worden behandeld. Volgens Europese regels is dat discriminatie op grond van handicap. Dit is verboden. De LCR vindt dat ook de gevolgen van deze uitspraak moet worden meegenomen in de wijziging.