Blog Amma Asante: Ga dus stemmen

Achter ‘waarom’ zit vaak een diepere laag. Mensen zijn door allerlei gebeurtenissen het vertrouwen in de politiek kwijtgeraakt. Zij zijn – net als op de posters – gediscrimineerd, buitengesloten en beledigd. Ik noem de onderwerpen ‘kinderopvangtoeslag’, ‘handhaving uitkeringen’, ‘aardbevingen’, ‘belastingdienst’. In kranten verschijnen berichten dat Den Haag alles bepaalt en dat gemeenten weinig in de melk te brokkelen hebben.
Moet je daarom maar niet gaan stemmen? Juist wel!

En vooral tijdens deze gemeenteraadsverkiezingen. Een gezonde relatie gaat twee kanten op. De bestuurders van gemeenten zijn de eersten die mensen tegenkomen als ze de overheid nodig hebben. Het klopt dat veel wetten en regels landelijk worden bepaald. Maar het lijkt me dat het nogal wat uitmaakt of je in een gemeente woont die samen met bewoners bepaalt hoe budgetten voor armoedebeleid worden verdeeld. Of hoe een gemeente omgaat met jongeren die vastlopen. Kijk naar de initiatieven om de kostendelersnorm op te trekken naar 27 jaar, om samenwonen op proef mogelijk te maken. Dat zijn gemeenten die écht wat voor hun inwoners willen doen. Die ook na willen denken over meer persoonlijke dienstverlening, zoals wij zagen in de uitzending van Pakhuis de Zwijger op 10 maart 2022 . Dus het maakt wel degelijk uit op wie je stemt.

Kijk ook eens naar hoe lokale cliëntenraden worden behandeld. We zien nu hoe lokale cliëntenraden werk en inkomen vaak worden samengevoegd tot brede sociaal domein-raden. De thema’s, vragen en knelpunten over werk en inkomen staan daarin niet centraal. En dus raakt bestaanszekerheid ondergesneeuwd omdat dat simpelweg niet doordringt. De stem van de mensen waarover het gaat, komt dan veel minder door. Met bestaansonzekerheid als gevolg én allerlei problemen op andere leefgebieden zoals (psychische) gezondheid. Een partij die zich wil inzetten voor een sterke stem voor de inwoners is beter voor jou op de lange termijn dan een partij die dat allemaal maar onzin vindt.
Zoek in partijprogramma’s of er iets in staat over minimaregelingen. Kijk of ze iets zeggen over mensen in armoede en met schulden: hoe worden zij geholpen?
Veeg ik nu dat wantrouwen dat er heerst zo maar van tafel? Helemaal niet.

Het klopt dat de afstand tot de overheid heel groot is geworden. Mensen kunnen regelingen niet vinden waarop ze beroep kunnen doen. Daarnaast zijn ze bang. Want vraag je iets aan bij de overheid en maak je een foutje dan komt je dat vaak duur te staan. We hebben op veel vlakken gezien waar dat toe leidt. Er zijn mensen die liever kiezen voor een leven in armoede dan een leven onder een vergrootglas.
Problemen van burgers lossen zich alleen niet vanzelf op. Vertrouwen komt ook niet zo maar terug. Alleen kopen we er met z’n allen niets voor om in dat wantrouwen te blijven hangen. We zagen het bij Pakhuis de Zwijger: politici gingen in gesprek met mensen die zelf dak- en thuisloos zijn, een uitkering hebben of zich inzetten voor een cliëntenraad. Ik zag daar iets moois gebeuren. Er ontstond gelijkwaardigheid. De problemen die op tafel kwamen, zijn stuk voor stuk serieus genomen.
Natuurlijk is het verkiezingstijd en kunnen we zeggen: eerst zien dan geloven.
Maar voor het ‘eerst zien’ moet je wel gestemd hebben op een partij die pal gaat staan voor de mensen in de gemeente die de hardste klappen krijgen.

Ga dus stemmen! En stem verstandig.

Amma Asante
Voorzitter LCR