Dak- en thuisloosheid oplossen? Verder kijken dan alleen een woning! Gemeenten moeten veel meer doen voor mensen die op het werk ondersteuning vragen. Inwoners zijn niet op te knippen in 'stukjes' waarvoor regelingen zijn. En een sterkere stem voor burgers. Het is een bijzonder levendig gesprek met politici én inwoners in Pakhuis de Zwijger op 10 maart 2022 (zie hieronder de link om terug te kijken).
Er zitten drie bevlogen lokale politici - de anderen moesten vanwege ziekte of laatste raadsvergadering verstek laten gaan - aan tafel die zich buigen over de scherpe vragen van inwoners. Zowel Linda Voortman (Utrecht), Joop Wikkerink (Aalten) als Rutger Groot Wassink (Amsterdam) vallen even stil bij de vraag van een van de kijkers die presentator Rick Brink aan hen voorlegt: waarom heeft niet elke gemeente één loket voor inwoners die zorg voor zichzelf of voor (hun) kinderen óf hulp bij werk en inkomen nodig hebben? Achter het loket kan dan worden uitgezocht onder welke regeling iets valt. Ze vinden het alledrie verbazingwekkend simpel en misschien wel uitvoerbaar. LCR-voorzitter Amma Asante die Rick Brink bijstaat in het debat voegt er fijntjes aan toe: 'Soms zijn de simpelste oplossingen de beste.'
De opmerking van een kijker dat mensen vaak de vraag krijgen 'wat heb je nodig' maar het antwoord daarop schuldig moeten blijven, laat hen eveneens even stil vallen. Linda Voortman stelt dat dát exact het probleem is van de uitvoering: de een weet precies wat hij of zij wil, de ander heeft geen idee wat kan en mag. Dat pleit ervoor, zo vindt het 'politieke' drietal, dat moet worden ingezet meer contact met de inwoners. Zodat een beter beeld ontstaat van de vragen die zíj́ hebben.
Treffend is het verhaal van Ikbal Berber die na een periode van dak- en thuisloosheid weer een woning heeft, maar nu enorm veel last heeft van de gemeentelijke regeltjes rondom de bijstand. Hij vraagt zich soms af of hij op straat niet beter af was.
Noortje van Lith die zelf een beperking heeft, legt de vinger op de zere plek als het gaat om 'mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt'. In de Participatiewet is het lastig om die arbeidsmarkt dichterbij de mensen te brengen. Er is geen tijd en geen kennis. Die moet er wel zijn, wil ze een fatsoenlijk inkomen kunnen verdienen. Anders blijft ze afhankelijk van anderen.
De twee vertegenwoordigers van lokale cliëntenraden - Henk Baars vanuit Den Haag en Martin Brandwagt vanuit Amsterdam - melden dat ze het lastig vinden om tot ambtenaren van de gemeente door te dringen. Er is wel eens een gesprek en Amsterdam werkt met panels, maar dan nog komen adviezen niet op de goede plekken. De drie politici vinden unaniem dat die band sterker moet kunnen. Het moet er echt van komen, zo stelt Amma Asante, dat geen wet of regeling wordt ingevoerd zonder dat de mensen die ervan afhankelijk zijn hebben kunnen vertellen wat er mis aan is. Ook Joop Wikkerink, Voortman en Groot Wassink lopen er tegenaan dat zij vaak te maken krijgen met wetgeving vanuit 'Den Haag' die nauwelijks uitvoerbaar lijkt. 'Het is allemaal abstract, maar past niet in de 'echte' wereld', vinden ze.
Er liggen onderwerpen genoeg waarover nog lang door te praten is, zegt Rick Brink ter afsluiting en daar kan iedereen het alleen maar mee eens zijn.
De uitzending van Pakhuis de Zwijger is op 10 maart 2022 is terug te kijken!👇🏾
Wij plaatsen regelmatig berichten op onze website. Die delen we graag! Wil je op de hoogte blijven van wat er speelt binnen de LCR en de onderwerpen waarmee wij ons bezighouden? Schrijf je dan in voor onze nieuwsdienst.